Allerlaatste dag!

Wat een raar gevoel. We zijn net helemaal gewend en vanmiddag moeten we weer naar huis! Helaas is Emmy ziek en ze kroop maar weer haar bed in, energie sparen voor de terugreis. Birgitte en Mirjam gingen samen naar school, waar Mirjam genoot van het contact met de kinderen en waar ze samen 'ons' liedje ten gehore brachten. Birgitte en Mirjam hadden lol met de juf en de kokkin van de school. Het afscheid van deze leuke juf en vooral van alle kinderen viel Mirjam dan ook zwaar. Ook de juf informeerde wanneer Mirjam weer terug dacht te komen...Daarna liepen Birgitte en Mirjam naar de albinovrouw met de enorme wonden aan haar hand, waar we eerder over schreven. Emmy had verbandmaterialen achtergehouden, zodat ze deze misschien kan gebruiken. Mirjam had nog wat geld over en wilde dit aan deze vrouw geven, zodat ze pijnstillende medicatie kan kopen. Dit werd met blijdschap ontvangen. Ook de demonstratie van een mitella oogde bewondering, zeker na het zien van een veiligheidsspeld. Zoiets hadden ze nog nooit gezien, voor ons niet voor te stellen! Thuis was het tijd voor inpakken, eten en afscheid van Anne nemen. Dit viel ons allen zwaar. Daarna bracht Birgitte ons naar de opstapplaats voor de bus. Ook nu viel het afscheid nemen niet mee. Je hebt zo'n bijzondere tijd met elkaar meegemaakt en je weet dat je elkaar weer lang moet missen. Dat is en blijft lastig! Na het uitzwaaien vertrok de bus richting Johannesburg. De reis verliep voorspoedig, evenals de lange vliegreis terug naar Amsterdam. Rond half elf stonden we weer op Nederlands grondgebied, waar Jan en mijn ouders al op ons wachtten. Een warm weerzien volgde. Thuis gauw naar bed, het enige waar de zieke Emmy naar verlangde. Maar een gevoel van dankbaarheid overheerst(e)!