Mirjam's missie

Vandaag de laatste dag in het mooie e-Swatini. Emmy voelde zich zwak, ziek en misselijk. Eigenlijk ook niet zo raar, want overal waar we kwamen waren mensen verkouden of ziek. En daar kan een extra wasbeurt of desinfecterende gel niet altijd volledige bescherming tegen bieden. We stonden bijtijds op en brachten eerst de hoogzwangere juf naar school. Daarna reden we naar de supermarkt, want Mirjam had vandaag een missie. Maandenlang legde ze een deel van haar zakgeld opzij, om in Swaziland iets concreets te kunnen betekenen. Ze kocht een grote zak rijst en meel voor een zieke, oudere gogo met een hartprobleem (en geen eten!). Mirjam wilde ook een vader helpen, die al maandenlang voor zijn zieke zoon in het ziekenhuis zorgt. Uiteindelijk stelde ze een pakket samen. Van voedzame middelen, een versnapering, drinken tot een warme maaltijd aan toe. Met tassen vol boodschappen reden we richting huis. Maar eerst brachten we de rijst en het meel naar de zieke gogo (oma), die uitgeblust voor de deur van haar huisje op de grond zat om wat op te warmen en vooral om op adem te komen. Ze was blij met het voedsel en we eindigden met gebed. Maar wat moet je eigenlijk bidden? Zo'n zieke en uitgebluste gogo. Eigenlijk hoop je dat ze eindelijk rust krijgt, maar dan weet je ook dat haar kleinkinderen meteen wees zijn...gelukkig weet God wat het beste is en hoeven wij daar niet verder over na te denken. We dronken een kopje thee en daarna moesten we meteen weer terug naar school. Waar we ons liedje nog een keer zongen. Wat een genot om dat met die kids te doen! En wat zullen we ze gaan missen! Evenals Juliët, de gogo van 85 jaar waar we afscheid van namen. Daarna brachten we de hoogzwangere juf weer naar huis en de gogo met het hartprobleem naar het Rode Kruis. We reden naar het ziekenhuis om de vader met de boodschappen te verrassen. Maar tot onze verrassing was hij er niet. Na maanden voor zijn zoon te hebben gezorgd, moest hij nu echt naar huis om geld te verdienen. Uiteindelijk verdeelde Mirjam de boodschappen over verschillende mensen, die er ook heel blij mee waren. Wat een drukke, maar mooie ochtend. Emmy voelde zich steeds zieker worden en kroop haar bed in. 's Middags gingen Birgitte en Mirjam naar de bijbelstudie van de Swazi vrouwen. Ook Mirjam was onder de indruk van het zingen en het gebed van deze vrouwen, zo mooi en puur! . 's Avonds namen we afscheid van Jessie en baden we met elkaar. Gelukkig had Emmy vanwege haar verkoudheid al zakdoeken bij de hand :-). Wat een dubbel gevoel. We kijken er naar uit om onze mannen weer te zien, maar wat zullen we onze vrienden, maar ook alle mensen hier in e-Swatini gaan missen!