Geland, maar toch niet helemaal

En dan zijn we weer in ons vertrouwde kikkerlandje. Naar buiten kijkend zien we de vele fietsers, auto's, en wandelaars. Genieten van het zonnetje. En dan hoor je van Birgitte dat er op hetzelfde moment kinderen op blote voeten met grote takken op hun hoofd de berg op- en af- moeten. In de kou. Kinderen die gloeien van de koorts, terwijl Mirjam rustig in bed haar koorts aan het bestrijden is door goed uit te zieken. Wat een verschil! En wat een verschillen hebben we gezien. Een wereld waar het draait om geld in Nederland en een wereld waar het draait om geld in e-Swatini. Maar dan om te overleven. We gingen naar e-Swatini om tijd met onze vrienden door te brengen, maar ook door wat te geven. Een glimlach, iets praktisch, wat aandacht of gebed. Tegelijkertijd beseffende dat dit bij zoveel nood een druppel op een gloeiende plaat is. Nood die ons zo raakt, omdat alles zo oneerlijk is verdeeld en omdat we het deze mensen zo anders gunnen. Toch gaven ze ons ook wat. Hun veerkrachtigheid, gastvrijheid, openheid en vertrouwen op God. Ze raakten ons en wat kunnen we van hen leren! We zijn dankbaar. Dankbaar voor het feit dat wij als moeder en dochter de mogelijkheid hadden om deze reis samen te maken en deze levenservaring samen mochten delen. Dankbaar dat het thuis uiteindelijk goed ging, dankbaar dat we in een land als Nederland opgroeiden en dankbaar voor zo'n goede vriendschap die ondanks de afstand, zo bijzonder blijft!